Wie aan Rio de Janeiro denkt, denkt direct aan de meest beroemde carnavalsviering van de wereld. Massa’s toeristen komen erop af. De eerste carnavalsoptochten van Rio zijn begonnen in de 18 de eeuw. Leden van de hogere klasse begonnen op straat carnaval te vieren met maskers en kostuums. Het kleurrijke thema is waarschijnlijk afkomstig van Afrikaanse gewoontes waar het een gebruik was, en nog steeds is, om je met veren te versieren. Het carnaval vindt ieder jaar plaats vlak voor het begin van de vastentijd. Het is van oorsprong een katholiek feest.

De laatste weken voor het Carnaval genoten wij van het ritme van de samba drums bij ons in Bonfim Paulista. Hier staat een Samba school waar ze oefenen met de drumband en waar ze de kostuums voor de optocht maken. Meestal heeft iedere Samba school (je kunt deze ‘school’ ook wel sociale vereniging noemen) een groep met ruim 350 personen. Tijdens het carnaval speelt de muziek een belangrijke rol. Dit jaar was het een prachtige optocht. Wij hebben genoten met onze dorpsgenoten. Er hing een geweldige sfeer. Iedereen is in een blijde stemming en danst er vrolijk op los. Omdat de carnavalsoptochten op meerdere dagen plaatsvinden hebben wij de volgende dag de optocht in de stad Batatias meegemaakt. Dit was Rio de Janeiro in het klein. Hier zaten wij met 6000 toeschouwers op de tribunes terwijl je in ons dorp gewoon langs de weg staat. Drie Samba scholen met meer dan 1000 deelnemers presenteerden hier hun fantasieën. Een groot spektakel. Gedurende drie uur trokken de Samba scholen met de trommelaars en dansers op het ritme van de samba en prachtige wagens, die door mannen worden voortgeduwd, in een slakkengang aan je voorbij. Erg mooi om dit mee te maken. 



Argentinië en Uruguay.

Samen ben ik met Fokko naar Argentinië en Uruguay geweest. In Buenos Aires had Fokko een vergadering met de distributeur. Ik heb toen een taxi genomen naar ‘La Boca’, de mooie oude haven met de gekleurde huizen waar ik weleens eerder over heb geschreven. Dat is genieten, de gehele dag rond slenteren, koffie drinken met tango dansers naast je en live muziek op straat. Voor mij is Buenos Aires de mooiste bruisende stad van heel Latijns- Amerika.

Zondags zijn we met de lokale bus naar de boerenmarkt ‘Matadons’ geweest. Deze markt ligt een uur buiten het centrum van de stad. Toen we de bus instapten zei de chauffeur ‘u kunt niet met geld betalen, u moet vooraf een kaartje kopen’. Een jongetje stond voor ons en wij hebben hem gevraagd of we op zijn abonnementskaart mochten inchecken en hem daarvoor konden betalen. Wij gaven hem 10 euro. Hij glunderde want de prijs voor de rit was maar 4 euro. Tijdens de busrit lachte hij vaak naar ons. Bij het uitstappen zwaaide hij enthousiast gedag, zijn dag was goed en wij konden dankzij hem mee in de bus. Onderweg zei ik tegen Fokko ‘we moeten iemand vragen wanneer wij moeten uitstappen’. Plots draaide de meneer die voor ons zat zich om en zei: zijn jullie soms Nederlanders? Verrassend vond hij dit. In de 15 jaar dat hij in Buenos Aires woonde en werkte had hij nog nooit Nederlanders in deze bus ontmoet. Ook was hij verbaast dat we naar de markt Matadons gingen. 'Dit is helemaal geen toeristische plek' aldus de Nederlander. Juist omdat het niet toeristisch en puur Argentijns is wilden wij hiernaartoe. Op de boerenmarkt hing een heerlijke sfeer. Mensen van het platteland komen hier elke zondag en zien dit als een sociaal uitje en sommigen proberen er wat geld mee te verdienen. Ze verkopen tweedehands kleding, veel leder, sierraden en eten. De helft van de markt bestaat uit grote barbecues met grote lappen vlees. Wij hebben hier natuurlijk gezellig meegegeten. Mensen begonnen snel met ons te praten, ze wilden weten waar wij vandaan kwamen, zoveel buitenlanders komen er niet. ‘Uit het land van Maxima’ zeiden wij dan. Het ijs is dan gebroken want iedere Argentijn is trots dat Maxima onze koningin is geworden. Op het midden van de markt stond een podium waar muziek werd gemaakt. De mensen gekleed in traditionele kledij dansten samen, jong en oud. Zo hebben wij ook geprobeerd mee te dansen wat natuurlijk hilariteit met zich meebracht.



De volgende dag op het plein in San Telmo zat Fokko te werken achter zijn computer. Ik heb me vermaakt in deze artiestenwijk met de vele antieke en artistieke winkeltjes. s’Avonds hebben wij het lekkerste vlees (Lomo steak van een Herdford stier) gegeten in, voor ons, het beste restaurant van de wereld. ‘El Establo’ is de naam van dit restaurant aan de Paraguay straat. Het ziet er van binnen authentiek en simpel uit. Het vlees wordt hier op het hete- en verkoolde houtskool met vakmanschap bereid. 



Daarna zijn we met de boot vanuit Buenos Aires naar de stad Colonia in Uruguay gevaren. In dit land heeft Fokko veehouderij bedrijven bezocht. Voor mij is het dan genieten in een van de meest stille en weidse landen van Latijns-Amerika. Nu ik dit stuk schrijf zit Fokko in Paraguay en geeft lezingen aan een landbouw universiteit. Nog even dan zijn wij weer terug in Nederland maar tot nu toe blijft het genieten in dit Latijns-Amerikaanse continent.

Lieve familie en vrienden een warme groet uit een warm land.
Liefs Fokko en Wiepie